Je draak toont zich aan je wanneer je er klaar voor bent. Het start met het zien van het drakenoog....
"Mam, zullen wij naar Ruben Robijn gaan?". Mijn hoofd stond er totaal niet naar om voor nieuwe edelstenen te gaan kijken. Maar als je kinderen het zelf aan je vragen op Goede Vrijdag. Dan denk je niet na, dan ga je, dan pas je je plannen aan.
Het is altijd fijn om bij Ruben Robijn binnen te lopen. Beetje rondneuzen, stenen voelen, orakel sets bekijken. Wanneer ik de winkel binnenstap verkeer ik zowel direct in totale rust als dat ik door alle stenen enorm wordt geprikkeld door hun werking. Door dit er te laten zijn, in te tunen op mijn vraagstukken die ik heb, trekt datgeen wat ik nodig heb vanzelf mijn aandacht. Zo laat ik dit ook werken voor de kinderen. Voel, kijk en ervaar om te beslissen wat je echt nodig hebt. En laat de overige prikkels voor wat ze zijn. Je hoeft er niet op in te gaan.
Toen ik langs het orakel- en boekenschap liep, viel dit drakenoog mij direct op. Wat ik ook deed, via welke kant ik er langs op liep, na het contact maken en het boek vasthouden bleef het oog mij nog steeds aankijken. Zelfs toen ik na de aankopen er langs opliep naar de auto toe.
Ontkennen heeft dan geen zin. En ja, ik heb het meegenomen. Met het mee naar huis nemen, voelde ik de rust in het boek landen. Het ligt elke keer tevreden tussen mijn handen als ik het doorblader. En ligt het thuis geduldig op mij te wachten als ik van huis ben tot ik er echt klaar voor ben.
Ik voel met het tikken van dit verhaal de kriebels in mijn buik, de grote draak zachtjes zijn neus tegen mijn rug aanduwen. De kleine draak met zijn kleine vleugels vrolijk om mij heen dartelen. Een blauwe hagedisachtige plat over de grond om mij heen lispelen. Allemaal wachtend tot ik het contact echt met ze maak en ze helemaal toelaat in mijn avonturen. Wordt vervolgd....
Je draak toont zich aan je wanneer je er klaar voor bent. Het start met het zien van het drakenoog....
"Mam, zullen wij naar Ruben Robijn gaan?". Mijn hoofd stond er totaal niet naar om voor nieuwe edelstenen te gaan kijken. Maar als je kinderen het zelf aan je vragen op Goede Vrijdag. Dan denk je niet na, dan ga je, dan pas je je plannen aan.
Het is altijd fijn om bij Ruben Robijn binnen te lopen. Beetje rondneuzen, stenen voelen, orakel sets bekijken. Wanneer ik de winkel binnenstap verkeer ik zowel direct in totale rust als dat ik door alle stenen enorm wordt geprikkeld door hun werking. Door dit er te laten zijn, in te tunen op mijn vraagstukken die ik heb, trekt datgeen wat ik nodig heb vanzelf mijn aandacht. Zo laat ik dit ook werken voor de kinderen. Voel, kijk en ervaar om te beslissen wat je echt nodig hebt. En laat de overige prikkels voor wat ze zijn. Je hoeft er niet op in te gaan.
Toen ik langs het orakel- en boekenschap liep, viel dit drakenoog mij direct op. Wat ik ook deed, via welke kant ik er langs op liep, na het contact maken en het boek vasthouden bleef het oog mij nog steeds aankijken. Zelfs toen ik na de aankopen er langs opliep naar de auto toe.
Ontkennen heeft dan geen zin. En ja, ik heb het meegenomen. Met het mee naar huis nemen, voelde ik de rust in het boek landen. Het ligt elke keer tevreden tussen mijn handen als ik het doorblader. En ligt het thuis geduldig op mij te wachten als ik van huis ben tot ik er echt klaar voor ben.
Ik voel met het tikken van dit verhaal de kriebels in mijn buik, de grote draak zachtjes zijn neus tegen mijn rug aanduwen. De kleine draak met zijn kleine vleugels vrolijk om mij heen dartelen. Een blauwe hagedisachtige plat over de grond om mij heen lispelen. Allemaal wachtend tot ik het contact echt met ze maak en ze helemaal toelaat in mijn avonturen. Wordt vervolgd....
Reactie plaatsen
Reacties