En voelen wat het met je doet. Onze week hebben wij afgesloten met heel veel gesprekken en leren luisteren naar elkaar.
1,5 jaar geleden is in ons gezin een beweging in gang gezet. Waarin vandaag thema’s als:
- “wat is mijn plek”
- “wie ben ik”
- “mag ik er zijn”
- ”voel ik mij gehoord”
- ”laat ik mezelf werkelijk zien”
een liefdevolle en gevoelige piek heeft bereikt.
De klok werd vandaag uitgezet. Lief en ik gingen onze gesprekken aan, als partner, als mens, als ouder. Om daarna samen per kind een soortgelijk gesprek met ze te voeren. Alledrie pakten zij deze kans aan, zonder enige weerstand. Alsof ze het aanvoelden ❤️🩹
Wij werden stil van de antwoorden die wij kregen, met tranen in onze ogen hebben wij geluisterd naar wat ze ons wilden vertellen. We hebben met ze meegehuild en het met ze uitgepraat. Wat een invloed heeft de manier waarop je naar jezelf kijkt, reflecteert op een ander en wat je als ouder dus (on)bewust overdraagt naar je kind(eren).
Nu lig ik in bed, terug te kijken op een bijzondere week en een hele fijne dag. Nee, helemaal vlekkeloos ging deze niet. Moe, ziek zijn en emoties tonen en delen. Daar is ruimte en tijd voor nodig. Wel hoorden wij elkaar beter aan en deden ons best niet een extra lepel olie op het vuur te gooien, uit gewoonte.
We werken samen aan onze basis. Om verder te groeien, ieders ons eigen pad te lopen en vertrouwen te hebben dat het goed is. Wij nemen de tijd om elkaar meer uitleg te geven als we elkaar niet na twee woorden al begrijpen of aanvoelen, we gaan het proberen.
Met een glimlach op mijn gezicht en in mijn hart sluit ik mijn dag af. Zoooo trots en zooo blij met onze kleine familie.
Reactie plaatsen
Reacties